فعالیتهای زیر زمینی حزب کمونیست الجزایر برعلیه فرانسویان اشغالگر

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم

بخش دوم
فعالیتهای زیر زمینی حزب کمونیست الجزایر برعلیه فرانسویان اشغالگر

۵ آوریل ۱۹۵۶: روزنامه La Dèpêche Quotidienne ارگان پرتیراژ رژیم اشغالگر فرانسه در الجزایر در صفحه اول خود با تیتر بزرگی نوشت:«از دیروز بعد از ظهر یک کامیون نظامی مملو از اسلحه در محور جنگل باینم Baiinem به طرز مشکوکی ناپدید شده است.»
کامیون مصادره شده حامل ۱۲۳ مسلسل، ۱۴۰ کلت کمری، ۵۷ تفنگ، چندین صندوق نارنجک و تعدادی لباس و ابزار آلات نظامی بود. امکانات مصادره شده برای مسلح کردن چندین گروه کماندویی کافی بودند. روز بعد در خبرها آمده بود: «این کامیون نظامی توسط یک گروهبان ارتش، خائنی بنام هانری مایو، وابسته به تیپ ۲۸ از گردان ۵۷ تفنگداران الجزایری ربوده شده است.»

هانری از اعضای حزب کمونیست الجزایر PCA بود. این حزب بعد از اینکه توسط امپریالیسم اشغالگر فرانسه غیرقانونی اعلام شد، فعالیت زیرزمینی اتخاذ کرد. هانری مایو هنگامیکه در اکتبر ۱۹۵۵ به درخواست خود به استخدام ارتش اشغالگر درآمد، در پادگان Miliana در غرب الجزیره مستقر گردید. هانری از ابتدای استخدام و ورود به صفوف ارتش فرانسه یک هدف مشخص را دنبال می کرد: تهیه اسلحه و مهمات نظامی برای ارتش آزادیبخش ملی الجزایر ALN (بازوی نظامی جبهه آزادیبخش ملی الجزایر FLN). او در یکی از روزهای ماه دسامبر، در حین مرخصی، تصمیم خود را با یکی از رفقای حزبی William Sportisse در شهر الجزیره در میان گذاشت. بعد از انتقال طرح پیشنهادی هانری به حزب، کمیته مرکزی حزب کمونیست الجزایر بدون فوت وقت با تصمیم وی موافقت نمود.

عملیات برای مصادره اسلحه و مهمات در بعد از ظهر روز چهارشنبه ۲۴ آوریل ۱۹۵۶ تحت نظارت بشیر حاج علی Bachir Hadj Ali دبیر حزب و مسئول کمیته هماهنگی «رزمندگان آزادی» (شاخه نظامی حزب کمونیست الجزایر که در ماه ژوئن ۱۹۵۵ تأسیس شده بود) به اجراء درآمد. هانری مایو فرماندهی کاروان ارتش را بر عهده داشت. کامیون نظامی مارک فورد امریکایی که در ساعت ۷ بامداد از پادگان نظامی Miliana خارج شده بود، ابتدا در مسیر Belcourt (امروز Belouizdad بلوزداد) واقع در حومه الجزیره طی مسیر نمود. بعد از توقف ۲ ساعته در پادگان آرسنال در شهرک Belcourt برای تخلیه بخشی از مهمات نظامی، کامیون به سوی جنگل Bainem در غرب الجزیره هدایت شد. بعد از رسیدن به جنگل و خلع سلاح راننده، کامیون در محل از قبل تعیین شده متوقف شد. یک گروه کماندو از «رزمندگان آزادی» مرکب از Jean Farrugia, Joseph Grau, Clement Oculi در انتظار کامیون بودند.
بنابه دلایل امنیتی، تحویل اسلحه ها به ALN در چندین مرحله صورت گرفت. انتقال مهمات نظامی به سوی کانون های چریکی توسط گروه های «رزمندگان آزادی» مناطق الجزیره و بلیدا انجام گرفت.

بعد از مصادره کامیون ارتشی مملو از مهمات نظامی، رژیم استعماری فرانسه که متحمل ضربه روانی و حیثیتی سنگینی شده بود، کارزار مطبوعاتی وسیع و گسترده ای را در سطح فرانسه و مستعمرات براه انداخت.
هانری مایو«نظامی خائن» نامیده شد و در ۲۲ ماه مه دادگاه نظامی الجزیره وی را غیابا به مرگ محکوم نمود. افزون بر این قضات دادگاه نظامی خانه پدری هانری مایو در حومه الجزیره را بفروش گذاشتند تا از قبل ، سهم ارثیه هانری را به نفع ارتش فرانسه برداشت نمایند.
در گرماگرم تهاجم مطبوعاتی رژیم استعمارگر فرانسه علیه جنبش ضداستعماری ـ آزادیبخش الجزایر، بدرخواست رهبری حزب کمونیست الجزایر، هانری انگیزه خود از پیوستن به مبارزه مسلحانه آزادیبخش و مصادره کامیون نظامی به نفع این جنبش را در نامه ای به رشته تحریر درآورده و در اختیار مطبوعات آن زمان قرار داد.

بخشی از نامه هانری مایو به مطبوعات
«ژول روی Jules Roy نویسنده فرانسوی و سرهنگ نیروی هوایی چند ماه پیش طی مقاله ای در خصوص الجزایر نوشت: اگر من مسلمان بودم، جایگاه من قطعا در کنار زحمتکشان و رعیت های این کشور بود. من، هانری مایو، مسلمان نیستم. اما الجزایری اروپایی الاصل هستم. وطن من الجزایر است. دین من برای این سرزمین همانند دینی است که بر دوش دیگر فرزندان این آب و خاک قرار دارد. در دورانی که خلق الجزایر برای رهایی سرزمین شان از یوغ استعمارگران بپا خاسته است، جایگاه من در کنار پیشقراولان و آغازگران جنگ آزادیبخش می باشد. مطبوعات استعماری مرا متهم به خیانت می کنند. باکی نیست. همین مطبوعات در موقع اشغال فرانسه توسط فاشیسم هیتلری و رژیم دست نشانده ویشی، در خدمت کامل اشغالگران آلمانی بودند. در آن ایام، این مطبوعات، نظامیان فرانسوی که به جبهه مقاومت می پیوستند را نیز به خیانت متهم می ساختند. فراموش نشود: خائنین فرانسوی آنهایی هستند که به خاطر حفظ منافع شخصی خود، چهره و هویت واقعی فرانسه و مردم دست و دل باز، ضد استعمار و انقلابی آن را لکه دار می نمایند.

از سوی دیگر هم اکنون تمام مردم مترقی فرانسه و جهان مشروعیت و حقانیت مطالبات ملی ما را به رسمیت می شناسند. خلق الجزایر که سالیان طولانی مورد سرکوب، بهره کشی، ستم مضاعف، مسخره، توهین و تحقیر قرار داشته، بالاخره امروز جایگاه واقعی خود را در درون جنبش عظیم تاریخی آزادیبخش خلق های مستعمرات که قاره افریقا و آسیا را در بر گرفته است، پیدا نمود. پیروزی ما در این جدال تاریخی یقین و حتمی می باشد. برخلاف اظهارات غیرواقعی و کاذب ثروتمندان بزرگ جامعه الجزایر، مبارزه و جنگ ما، نه جنگ بین ملت ها، بلکه مبارزه و جنگ زحمتکشان و ستمدیدگان علیه استعمارگران، ستمگران و سگ های زنجیریشان بدون تفکیک اصل و نسب می باشد. جنبش آزادیبخش ما علیه کشور فرانسه، علیه فرانسویان یا علیه زحمتکشان اروپایی الاصل و یهودیان نمی باشد. این افراد همیشه در سرزمین الجزایر جای دارند. جنگ ما علیه ستمگران و سرکوبگران خلقمان می باشد. با مصادره اسلحه ها و مهمات نظامی متعلق به ارتش استعمارگر فرانسه و با تحویل آنها به رزمندگان و جنگجویان الجزایری من بخش ناچیزی از دین خود را برای آزادی این سرزمین اعطاء نمودم. اسلحه هایی که چریکهای رزمنده الجزایر در نبردشان علیه نیروهای نظامی، پلیس و همکاران و جاسوسهای محلی به آنها نیاز مبرم داشته و دارند. اقدام من، اقدامی کاملا آگاهانه می باشد. اقدام من حرکتی در راستای حفظ منافع کشورم الجزایر، خلقم و همچنین کارگران و زحمتکشان اروپایی که هنوز برای مدت کوتاهی در اشتباه بسر برده و گول تبلیغات اقشار و طبقات ثروتمند جامعه را می خورند، می باشد.»

سخنی کوتاه در مورد زندگی و مرگ باشکوه هانری مایو
هانری مایو در ۱۱ ژانویه ۱۹۲۸ در شهر الجزیره بدنیا آمد. او دوران کودکی و نوجوانی خود را در محله El Madania واقع در حومه الجزیره سپری نمود. پدر هانری از فعالین سندیکای کارگری CGT بود. او از دوستان دوران کودکی و همرزم فرناند ایوتون بود. هانری از دوران نوجوانی به صفوف حزب کمونیست الجزایر پیوست و سالها بعد به دبیر کلی سازمان جوانان دمکرات الجزایر (از نهادهای دمکراتیک حزب کمونیست) رسید. او همزمان به عنوان حسابدار در روزنامه مترقی و چپ Alger Republicain انجام وظیفه می نمود.

بعد از عملیات مصادره کامیون ارتشی، هانری مسئولیت یک گروه از رزمندگان الجزایری را برعهده گرفت. گروه وی بارها با نیروهای فرانسوی در مناطق کوهستانی«درآقا» درگیر و ضربات سنگینی به آنها وارد آورد.
هانری مایو در بامداد روز سه شنبه ۵ ژوئن ۱۹۵۶ در منطقه کوهستانی Derraga و در نزدیکی روستای الکریمیا به همراه ۷ رزمنده دیگر به محاصره نیروهای چترباز فرانسوی و جاسوسان متعلق به گروه Bachagha Boualem در آمدند. هانری و چهار رزمنده قهرمان Maurice Laban, Belkacem Hamoun, Djillali Moussaoui, Abdelkader Zalmaiiw بعد از چند ساعت نبرد سنگین بخون تپیدند. از گروه کماندویی وی تنها سه تن توانستند، حلقه محاصره را شکسته و به رزم انقلابی خود ادامه دهند.

مطبوعات آن روز فرانسه در گزارش نبرد گروه کماندویی هانری نوشتند که وی در این نبرد زخمی گردید و ساعتی بعد توسط نظامیان اعدام شد. سالها بعد (۱۹۸۹) تلویزیون الجزایر در گزارشی در خصوص نبرد بامداد روز ۵ ژوئن ۱۹۵۶ با چویانی که در نزدیکی محل درگیری مشغول چرای گله گوسفند و بز خود بود، مصاحبه ای انجام داد. چوپان در این مصاحبه اظهار داشت: بعد از پایان درگیری و خاموش شدن صدای تفنگ ها، مدتی بعد یک نظامی فرانسوی فریاد زد: «بگو زنده باد فرانسه» و سپس فردی فریاد زد:«زنده باد الجزایر مستقل»، بعد از چند لحظه، صدای رگباری در کوهستان پیچید.